Αφήστε την κόλαση να μας περιμένει στην ώρα μας
21/2/2018
Αφήστε την κόλαση και τον παράδεισο
να μας περιμένει στην ώρα μας
και να πάρει ο καθένας αυτό που του ανήκει.
Πάθος οδύνη θάνατος όλεθρος και μια έκρηξη μέσα μου,
με παρασύρει μέσα στης ψυχής τα αόρατα μονοπάτια
μονολογόντας, είναι η ποίηση
που σαν μικρά ηφαίστεια αναβλύζει μέσα μου,
βλέποντας την καταστροφή και τον θάνατο
στα μάτια τρελών εξουσιαστών.
Αυτά μας σπρώχνουν σε αόρατους τοίχους της ιστορίας,
βαμμένους μόνο με θάνατο και σε πεδιάδες
ατέλειωτες που κάνει κούνια ο χάρος πάνω σε ματωμένα κορμιά,
σε πεδιάδες που ονειρεύονται ακόμη μέσα κι από τα αίματα
των αθώων την καταστροφή.
Μέσα σε κατεστραμμένες ψυχές σε κλεμμένα όνειρα
μέσα σε έρημους κόκκινες από το αίμα,
μέσα σε παγωμένες κοιλάδες της κόλασης
με ακρωτηριασμένα σώματα
τρομοκράτες της ειρήνης του κόσμου,
εκεί που τα ολάνοιχτα μάτια των σκοτωμένων παιδιών
κραυγάζουν, σώστε μας γλιτώστε μας λυτρώστε μας
από τον θάνατο,
δεν κάναμε τίποτε δεν είμαστε κατάδικοι,
δεν καταχραστήκαμε την εμπιστοσύνη
δεν σκοτώσαμε ,
μόνο τα χαμόγελα μας θέλουμε να μην απαρνηθούμε
αφήστε μας ευκαιρίες ,ευκαιρίες μόνο ζητάμε
για μια ανάσα για ένα χαμόγελο
για μια ελπίδα,
για μια στιγμή δική μας πάνω στην γη.
Φύγετε σωτήρες φύγετε ελεήμονες πολιτικοί δολοφόνοι,
φύγετε ανήμποροι εσείς που θέλετε να σώσετε την γη
και να απλώσετε με φασισμό πάνω στις ελευθερίες του ανθρώπου
την κόλαση, υποκριτές εσείς οι ίδιοι που πεινούσατε που πονούσατε
εσείς που μέσα στο αίμα σας τρέχει η αδικία των άλλων
εσείς κλέβεται τις ελευθερίες της γης,
σκορπώντας τον όλεθρο και τον θάνατο
σκορπώντας βροχή από αίμα
στα κομμάτια αυτής της γης,
που θεωρείται ότι μέσα τους κρύβεται ο πλούτος του κόσμου
και θάβεται μέσα ανθρώπινα βιασμένα κουφάρια
για να φυτρώσουν τον θάνατο.
Πως τολμάτε πως τολμάτε να κλέβεται την ζωή μας,
πως τολμάτε να κλέβεται τα πρωινά ξυπνήματα
τα όνειρα των παιδιών,
τα παιχνίδια των παιδιών.
Εξουσιαστές πως τολμάτε να μας σκοτώνεται
γιατί τι θεωρείται ότι είναι η εξουσία,
δεν είσαστε Θεοί δεν είσαστε διάβολοι
παρ μόνο κάτι ανθρωπάκια συμβιβασμένα
και υποταγμένοι στην κόλαση,
άδειοι χωρίς ψυχές χωρίς ελπίδες τρελοί.
Μόνο για την καταστροφή γεννημένοι και αποδιωγμένοι
από τις ιστορίες και από τις μνήμες.
Μόνο τα σάβανα σας ανήκουν μόνο τα σκοτωμένα κορμιά
που θάβεται ματωμένα μόνο τους ξεριζωμένους εξουσιάζεται,
προδότες.
Σε μια εποχή που θα πρεπε να ξημερώνει ο παράδεισος
εσείς γελάτε υποκριτές σκορπώντας την άβυσσο της κόλασης
ανάπηροι υποταγμένοι στον φασισμό υπηρέτες.
Αφήστε τις πνοές των αγγέλων να μας προσφέρουν την χαρά
και μην μας στέλνεται στην εξορία του κόσμου στην αφάνεια,
μάτια τρελά εξουσιαστών ηγετών τρομοκρατών,
που χωρίζουν τους ανθρώπους σε μαύρους
σε χριστιανούς σε μουσουλμάνους,
σε άθεους σε τρομοκράτες
σε πρόσφυγες σε καταραμένους και απομυζαται
τον θεωρητικό πλούτο της γης.
Η γη πρέπει να είναι πλούσια με την ζωή και όχι με τον θάνατο,
δεν αντέχει άλλο τον κόσμο να θάβεται σκοτωμένος άδικα,
δεν έχετε το δικαίωμα δεν μπορείτε
να εκτελείται τον κόσμο με σφαίρες
και κάθε λογής όπλα πάνω στην γη?
Ποιος σας έδωσε αυτό το δικαίωμα...
Ποιος σας αφήνει στο ξημέρωμα του εικοστού πρώτου αιώνα
στο ξημέρωμα μιας άλλης εποχής
που οδηγεί την γη σε σε έξαρση της τεχνολογίας και της επιστήμης
να είσαστε επίσημοι δολοφόνοι,
εσείς ανθρωπάρια το μόνο που μπορείτε να κάνετε
είναι να ξεσπάτε με τον θάνατο σε γλέντια ολέθρου
στις γειτονιές των αθώων,
καταδικασμένοι είσαστε στην κακία και στην καταστροφή...
Μπορείτε να αλλάξετε τον κόσμο προς το καλύτερο,
προσευχηθείτε στους Θεούς σας,
ζητείστε δύναμη από το καλό ενάντια στο κακό,
σταματήστε τους πολέμους τίποτε δεν σας ανήκει πάνω στην γη.
Μόνο ο πολιτισμός και οι ευκαιρίες της ελπίδας
για ένα καλύτερο αύριο, για ένα χαμόγελο σε μια εποχή
που ξημερώνει η δύναμη της τεχνολογίας και της επιστήμης,
εσείς γίνεται πραγματικοί ηγέτες
και όχι βρυκόλακες.
Η εξουσία δεν είναι καταστροφή μα ελπίδα,
αφήστε την κόλαση και τον παράδεισο να μας περιμένει
στην ώρα μας...
ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ
ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΜΟΚΑ
ΠΟΙΗΣΗ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ
ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΜΟΚΑ
