Αθώα ψέμματα ίσως
2/3/2018
Μπορεί και να ναι έρωτας
όταν η ψυχή σου,
αφήνει τ άσπρα σου φιλία
να κλέβουν την ζωή σου.
Χαμογελάς σαν τα πουλιά
μονάχη τον χειμώνα,
μ ένα κορμί που λαχτάρα
την ηδονή ακόμα.
Τα χέρια μου τα χάδια μου
με πόθο να σε παίρνουν,
ταξίδια μες τα όνειρα
να τ αφήνεις να σε φέρνουν.
Όταν κλείνεις τα μάτια σου
εκεί μες τε σκοτάδια,
φωτιές σου καίνε το κορμί
και την ψυχή την άδεια.
Αυτήν που λένε ότι χρωστάς
στον διάβολο η στο χώμα,
όταν εσύ χαμογελάς
και νιώθεις άδεια ακόμα,
εχθές προχθές και αύριο
και όλο τον αιώνα.
Πες την αλήθεια στα παιδιά
για να σωθείς μωρό μου,
ήταν μια εκδίκηση τα ψέμματα
έτσι έκλεψες το φως μου.
Λαχταράς μόνο τα φιλιά
του πόθου στην κοιλιά σου,
αυτά που διάβαζα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου